داستان ما

منطقه توریستی و کوهستانی درکه را همه می‌شناسیم. محله‌ای خوش آب و هوا در منطقه شمال تهران که این روزها میزبان گردشگران و کوهنوردان بسیاریست. درکه در گذشته به شکل کنونی نبوده و بیشتر شباهت به روستا داشته. در سال‌های نه چندان دور، مردم این منطقه روزگار خود را از طریق دامداری، کشاورزی و آسیاب داری می‌گذراندند. درکه یازده آسیاب داشته که این آسیاب‌ها در گذار از دوران قحطی، کمک بسزایی به درکه کردند. در آن روزگار دغدغه اصلی مردم نان بوده که درکه با داشتن این آسیاب‌ها، کمک شایان ذکری در روند تهیه نان برای مردم محله و سایر محلات داشت. این آسیاب‌ها تا سال 1350 همچنان کار می‌کردند و از آن پس جای خود را به روش‌های نوین تولید آرد دادند تا برای همیشه عطر نان و رویه آسیاب تغییر کند.

رستورن شاندیز گلنار در حقیقت در فضای یکی از معروف‌ترین آسیاب‌های همان دوران یعنی آسیاب دوقلو بنا شده است. آسیاب دوقلو پس از تعطیلی به کاربری‌های متفاوتی درآمد؛ در ابتدا مصالح فروشی، پس از آن میوه و سبزی فروشی و سپس ساندویچی. تا اینکه در سال 1356 تبدیل به رستوران شد. در آن زمان صرفاً دو رستوران یا همان کبابی در درکه وجود داشتند.

از آن زمان تا کنون شاندیز گلنار افتخار سرویس دهی به میهمانان عزیز خود را دارد. در فضای کنونی رستوران، هنوز نهر آبی که برای آسیاب احداث شده بوده و همچنین یکی از ستوان‌های آسیاب پابرجاست. نهر آب، آبشارهای طبیعی و میهمان نوازی در رستوران شاندیز گلنار اصالت و صمیمیتی به قدمت چند دهه دارند.